Analiza gleby pozwala na dobór odpowiedniego nawożenia. Badanie pozwala na określenie, które składniki mineralne są potrzebne do prawidłowego wzrostu upraw a brakuje ich w glebie. Możesz zaoszczędzić czas oraz pieniądze wprowadzając ten zabieg do swojego gospodarstwa. A jeśli jeszcze nic nie zasadziłeś, zdobędziesz wskazówki dla jakich roślin idealna jest Twoja gleba.
Badanie wykonujemy po zbiorach lub przed rozpoczęciem upraw wiosną, czyli przed nawożeniem. Należy unikać pobierania prób w okresie nadmiernej suszy lub nadmiernej wilgotności gleby. Odpowiednia analiza wyników daje miarodajne korzyści. W tym artykule dowiesz się jak to zrobić samodzielnie.
Nie potrzebujesz specjalnego sprzętu aby rozpocząć swoją przygodę z rolnictwem precyzyjnym. Analiza gleby daje Ci wiedzę na temat swojego pola i jego zasobności.
Czym pobierać próbki?
Do poboru próbek standardowo używa się laski Egnera, Edelmana, spiralnej, żłobakowej lub szpadli. Jest kilka metod pobierania do wyboru, natomiast najważniejsze jest to aby pobór był staranny, ponieważ od tego zależy dokładność wyników wpłynie na ustalenie odpowiedniego nawożenia.
Aby wykonać pobranie próbki szpadlem musisz wykopać dołek o głębokości 30 cm i odkroić plaster gleby (na pełnej głębokości 30 cm). Następnie umieść pobraną próbkę w pojemniku z napisem warstwa orna. Aby zebrać warstwę podorną powiększ dołek do głębokości 60 cm i pobierz plaster gleby ( z głębokości 30-60 cm), kolejnym krokiem jest umieszczenie tej próbki w pojemniku oznaczonym warstwa podorna.
Laskę Egnera wystarczy wbić w glebę po wystający element, obrócić i wyciągnąć. Pobrana gleba znajdująca się w rowku laski powinna być umieszczona w wiadrze oznakowanym warstwa orna. Następnie wykop dołek na głębokość 30 cm i ponów zabieg. Oznacz próbkę – warstwa podorna. Niektóre Okręgowe Stacje Chemiczno-Rolnicze oferują wypożyczenie laski Egnera. Umożliwia ona w prosty i szybki sposób zebrać materiał do analizy.
Pobieranie próbek laską spiralną, żłobakową i Edelmana nie różni się sposobem pobierania od laski Egnera, jedyne o czym trzeba pamiętać to zachowanie odpowiednich głębokości warstw. Nie posiadają one wystającego elementu wyznaczającego głębokość, którym charakteryzuje się laska Egnera i dlatego trzeba to robić uważnie.
Jeżeli nie możesz od razu dostarczyć świeżej próby bezpośrednio pobranej z pola do laboratorium, osusz ją w temperaturze pokojowej w pomieszczeniu.
Stwórz mapę
Przed pobraniem próbek zaplanuj miejsca w których zrobisz pobór. Wystarczy prosty szkic, rekomendujemy sposób gdzie na 1 h przypadają 4 próbki z jednej warstwy gleby (ornej lub podornej). Jeżeli istnieje potrzeba pobrania gleby z dwóch warstw wtedy liczba próbek wzrasta do 8 gdzie 2 przypisane są do danego miejsca. Taki sposób pozwoli na stworzenie precyzyjnej mapy nawożenia. Będziesz wiedzieć w którym obszarze pola występuje zapotrzebowanie na dane substancje.
Aby zaznaczyć punkty i wprowadzić oznaczenia pomocna okazuje się mapa google. W czasie rzeczywistym można określić położenie pobieranych próbek na mapie pola i przypisać im nazwy, które również znajdą się na materiale do laboratorium. Ułatwia to przypisanie wyników do obszarów na mapie pola.
Instrukcja jak zaznaczyć punkty na mapie znajdziesz w linku poniżej
https://support.google.com/maps/answer/3184808?co=GENIE.Platform%3DAndroid&hl=pl
Próbek nie należy pobierać:
- na obrzeżach pola do 5 m,
- w miejscach po stogach i kopcach,
- w rowach, bruzdach, kretowiskach i żwirowiskach,
- w dołkach i wzniesieniach terenu (w razie potrzeby z tych miejsc pobrać dodatkowe próby).
Dokładne informacje dotyczące poboru próbek z określonych rodzajów upraw zajdziesz tu https://www.schr.gov.pl/p,155,instrukcje
Pobrane próbki umieszczamy w szczelnym pojemnikach lub foliowych woreczkach (nie kartonikach) i opisujemy. Tak przygotowane próbki musimy jak najszybciej dostarczyć do najbliższego laboratorium.
Próbki można przechowywać max. 2-3 dni
w temperaturze nie wyższej niż 2 do 5°C. Dłuższe przechowywanie jest możliwe tylko po zamrożeniu gleby w temperaturze co najmniej -18°C.
